چکیده
مسئله رشد نامنظم و پراکنده در شهرهای بزرگ یکی از چالش‌های اساسی در مدیریت شهری است و رویکرد رشد هوشمند شهری به‌عنوان یک استراتژی مهم برای بهبود وضعیت اقتصادی، اجتماعی و محیط‌زیستی شهر مطرح می‌شود. این رویکرد بر اصول برنامه‌ریزی منطقه‌ای، مدیریت منابع و توسعه پایدار تمرکز دارد و هدف آن جلوگیری از اسپرال شهری و کنترل توسعه پراکنده است. در پژوهش حاضر، تحلیل اثرات رشد هوشمند بر زیست‌پذیری شهری در منطقه 22شهرداری کلانشهر تهران با استفاده از تکنیک دنپ (دیمتل مبتنی بر فرایند تحلیل شبکه‌ای) مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و ماهیت ان توصیفی-تحلیلی می‌باشد. در این تحقیق با استفاده از مبانی نظری و بررسی منابع مهمترین ابعاد و شاخص‌های موثر در رشدهوشمند و تاثیر آن بر زیست‌پذیری منطقه شناسایی شد و سپس به منظور شناسایی روابط علّی و معلول در قالب یک پرسشنامه به صورت مقایسه زوجی در اختیار خبرگان و مدیران شهری قرار گرفت. با توجه به نتایج تحقیق، ارتباط دوسویه بین ابعاد اقتصادی، کالبدی، محیط زیستی، اجتماعی و مدیریتی در رشد هوشمند شهری حاکم است. به‌طوری‌که بعد مدیریتی و زیست محیطی به‌ترتیب به عنوان اثرگذارترین و اثرپذیرترین معیار در این شبکه ارتباطی مشخص شد. همچنین نتایج بر اساس فرایند تحلیل شبکه نشان داد که عوامل کالبدی، اجتماعی و محیط‌زیستی بیشترین اهمیت را در رشد هوشمند شهری دارند. بهبود زیست‌پذیری و محیط زیست منطقه نیازمند یک مدیریت رشد هوشمند شهری کارآمد است که با رشد کالبدی منطقه هماهنگ و بهبود مداوم را در زمینه زیست‌پذیری و حفظ محیط زیست فراهم کند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)