چکیده
امروزه براثر رشد سریع شهرنشینی بنظر می‌آید که ارتباط میان ساکنان شهرها و محیط زندگی‌شان کاهش پیدا کرده است. به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود. این حس عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص می گردد. محیط از جنبه های کالبدی و اجتماعی به صورت توامان ساخته شده است. هدف تحقیق ارزیابی اثرات دلبستگی به مکان در ارتقاء کیفیت زندگی شهری ساکنان شهر مهاباد می باشد. تحقیق حاضر به لحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی بوده، جامعه آماری تحقیق ساکنین شهر مهاباد است که از طریق فرمول کوکران 383 نفر بدست آمد. برای تحلیل داده از معادلات ساختاری به روش تحلیل عاملی مرتبه دوم با نرم افزار Spss و Amosاستفاده شد. نتایج نشان داد که ابعاد اجتماعی-فرهنگی بیشترین اثرات بصورت مستقیم 816/0 و غیرمستقیم 135/0 را در ایجاد دلبستگی به مکان با 951/0 در ارتقاء کیفیت زندگی شهری دارد و کمترین اثر گذاری هم مربوط به ابعاد ادراکی-شناختی با اثرات مستقیم 451/0 و غیرمستقیم 174/0 با اثرگذاری جمعی 621/0 می باشد. همه ابعاد مورد بررسی شده در تحقیق حاضر دارای تاثیرگذاری در ایجاد دلبستگی به مکان در ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان شهر مهاباد است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)