چکیده
یکی از چالش های اساسی هزاره سوم که بسیاری از جوامع را درگیر ساخته و کشور ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست، مسئله جمعیت، سیاستهای جوانی جمعیت و بهطور کلی اهداف جمعیتی است که نیل به راههای حل آن در گرو مجموعه اقداماتی است و به نظر میرسد الگوی حکمروایی شهری نقشی بی بدیل در آن ایفا میکند. بر همین اساس، این پژوهش با هدف بررسی الگوی حکمروایی توسعه شهری و تاثیر آن بر اهداف جمعیتی درصدد شناسایی الگوهای مطلوب و نامطلوب است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی و ماهیت آن کاربردی است و داده ها و اطلاعات به شیوه کتابحانهای و میدانی گردآوری شده است. نتایج پژوهش با استفاده از آزمون t-test تک نمونهای مستقل و بر پایه نظرات کارشناسانی که به صورت غیرتصادفی - هدفمند انتخاب شدهاند، نشان میدهد که توسعه مالکانه، افقی، متصل، بزرگمقیاس و غیرمتراکم به عنوان الگوی حکمروایی توسعه شهری مطلوب با توجه به اهداف جمعیتی شناسایی میشوند که بالاترین مطلوبیت مربوط به شاخص توسعه بزرگمقیاس با میانگین 37/4 است. الگوهایی نظیر توسعه غیرمالکانه با میانگین 80/1 و توسعه کوچکمقیاس با میانگین 92/1 نیز نامطلوبترین الگوهای حکمروایی توسعه شهری محسوب میشوند. در نهایت پیشنهاداتی همچون بازنگری در طرحهای آمایشی، جامع، تفصیلی و هادی با توجه به رویکردهای جمعیتی کشور به خصوص قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت و سیاستهای کلی جمعیت مطرح شده است.
کلیدواژه‌ها
)