چکیده
یکی از چالش‌های اساسی هزاره سوم که بسیاری از جوامع را درگیر ساخته و کشور ایران نیز از این قاعده مستثتی نیست، مساله جمعیت، سیاست‌های جوانی جمعیت و به طور کلی اهداف جمعیتی است که نیل به حل آن در گرو مجموعه اقداماتی است و به‌نظر می‌رسد الگوی حکمرانی توسعه شهری نقشی بی‌بدیل در آن ایفا می‌کند. بر همین اساس، این پژوهش با هدف بررسی الگوی حکمرانی توسعه شهری و تاثیر آن بر اهداف جمعیتی درصدد شناسایی الگوهای مطلوب و نامطلوب است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی و ماهیت آن کاربردی است و داده‌ها و اطلاعات به شیوه کتابحانه‌ای و میدانی گردآوری شده است. نتایج پژوهش با استفاده از آزمون t-test تک‌نمونه‌ای مستقل (با سطح اطمینان 95 درصد) و بر پایه نظرات کارشناسانی که به صورت غیرتصادفی - هدفمند انتخاب شده‌اند، نشان می‌دهد که توسعه مالکانه، افقی، متصل، بزرگ‌مقیاس و غیرمتراکم به عنوان الگوی حکمرانی توسعه شهری مطلوب با توجه به اهداف جمعیتی شناسایی می‌شوند که بالاترین مطلوبیت مربوط به شاخص توسعه بزرگ‌مقیاس با میانگین 4.37 است. الگوهایی نظیر توسعه غیرمالکانه با میانگین 1.80 و توسعه کوچک‌مقیاس با میانگین 1.92 نیز نامطلوب‌ترین الگوهای حکمرانی توسعه شهری محسوب می‌شوند. در نهایت پیشنهاداتی همچون بازنگری در طرح‌های آمایشی، جامع، تفصیلی و هادی با توجه به رویکردهای جمعیتی کشور به خصوص قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت و سیاست‌های کلی جمعیت مطرح شده است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)