چکیده
بررسی اثرات مکانی- فضایی حکمروایی در توسعه یکپارچه منطقهای یکی از موضوعات مهم در نظام برنامه‌ریزی و مدیریت منابع در قلمرو سرزمین است. هدف از تدوین این مقاله تبیین و تحلیل نقش و اثرات حکمروایی مطلوب در دستیابی به توسعه یکپارچه منطقهای است تا از این طریق بتوان سیاست‌گذاری توسعه فضایی آینده استان لرستان را پایش و ارزیابی نمود. با این توصیف، سوال راهبردی این است که حکمروایی شایسته منطقهای به چه میزان در توسعه یکپارچه منطقهای اثرگذار بوده است؟ برای پاسخ به سوال پژوهش، از استراتژی قیاسی مبتنی بر روش‌شناسی کمی استفاده شده است. در این راستا، جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان و نخبگان اجرایی شاغل در نهادهای توسعه‌ای نظیر سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان لرستان، استانداری لرستان و مشاورین ذیصلاح در استان است که با استفاده از شیوه نمونه‌گیری طبقه‌ای، تعداد 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید. روش گردآوری داده‌ها مبتنی بر روش میدانی و ابزار گردآوری بر اساس شیوه کتابخانه‌ای و پرسشنامه محقق ساخته است. افزون بر این، روش و ابزار تحلیل داده‌ها با استفاده روش استنباطی مبتنی بر شاخصهای برازش مدل اندازه‌گیری و مدل ساختاری و بهرهگیری از نرم افزار smart PLS است. نتایج پژوهش نشان داد از بین متغیرها و شاخصهای تحقیق«مداخله ساختارهای قدرت و حاکمیت در منطقه» و «شفافیت در فرایندهای تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی» به ترتیب بیشترین و کمترین همبستگی با متغیر حکمروایی منطقهای را به خود اختصاص داده است. این مطالعه نقش حیاتی حکمروانی شایسته منطقهای را در تقویت توسعه یکپارچه منطقهای برجسته میکند و بر اهمیت تصمیم‌گیری فضایی و فرآیندهای شفاف در دستیابی به رشد پایدار و فراگیر توسعه یکپارچه منطقهای تأکید میکند.
کلیدواژه‌ها
)