چکیده
در تدوین سیاست‌های توسعه پایدار، اهمیت حکمروایی اغلب دست‌کم یا نادیده گرفته می‌شود. حکمروایی شهری به‌عنوان رهیافتی نوین در فرآیند مدیریت شهری، نویدبخش مشارکت در تصمیمگیریها بین مدیریت شهری، جامعه شهروندی و بخش خصوصی است. هدف پژوهش حاضر تبیین چالشها، موانع و مشکلات اثرگذار در حکمروایی یکپارچه شهر ارومیه است تا درک بهتری از شرایط برای سیاستگذاران شهری پدید آید و گامی مؤثر در رفع کمبودها و کاستیهای بدنۀ ساختاری و اجرایی برداشته شود. این پژوهش، از لحاظ روش، توصیفی – تحلیلی، با ماهیت کاربردی است. شیوه گردآوری اطلاعات به‌صورت اسنادی و پیمایشی بوده و رویکرد گردآوری دادهها، تعاملی– خبره محور است. در این تحقیق، روش تحلیل دادهها کمی –کیفی (ترکیبی) و جامعه آماری آن 55 نفر از کارشناسان، خبرگان و اعضای هیئت‌علمی بوده است که به روش نمونهگیری گلوله برفی انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از روش دلفی آنی و در تحلیل آنها از نرمافزارهای SPSS و Smart PLS استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که در سطح اطمینان 95 درصد، سازههای مؤثر در تحقق حکمروایی یکپارچه شهر ارومیه به ترتیب شامل: موانع کنش ارتباطی و دسترسی 88 درصد، موانع فردی 87 درصد، موانع تعارض منافع 78 درصد و موانع ساختاری – نهادی 69 درصد است. در این پژوهش مقدار شاخص ریشه میانگین مربعات باقیمانده استانداردشده برای موانع تحقق حکمروایی 057/0 و شاخص نرم برازندگی مدل، 905/0 بوده که حاکی از مقدار نیکویی برازش مناسب است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)