چکیده
در دهههای اخیر، افزایش جمعیت در مناطق شهری به عنوان یک پدیده مهم، پیچیدگیها و مشکلات زیادی را در زمینههای مختلف ایجاد کرده است. وجود بحرانهای اقتصادی، اجتماعی، محیط زیستی و کالبدی همراه با رشد حاشیهنشینی در شهرها، تابآوری شهری و مدیریت بحران در این سکونتگاهها را برجسته کرده است. یکی از ابعاد مهم تابآوری، بعد کالبدی آن است. هدف تحقیق تحلیل عوامل کالبدی موثر بر تابآوری مناطق حاشیهنشین در کلانشهرهاست. روش تحقیق حاضر، توصیفی - اکتشافی و از نوع ترکیبی کیفی و کمی است. جامعه آماری متشکل از 30 نفر از خبرگان شهری است. در تجزیه و تحلیل کمی از روش نظریه - مبنا و نرمافزار مکسکیودی و در تحلیلهای کمی از روش معادلات ساختاری استفاده شده است. برای ارزیابی پایایی سوالات، آلفای کرونباخ به کار رفته است. نتایج تحلیل عاملی مرتبه دوم نشان داد که بارهای عاملی تمام شاخص‌های کالبدی در تابآوری مناطق حاشیهنشین شهر تبریز(محله ایدهلو) بزرگ‌تر از 4/0 و در سطح احتمال 99 درصد معنی‌دار هستند. بیشترین تأثیرات مربوط به عامل نفوذپذیری بوده با بار عاملی (86/0) و بعد آن به ترتیب عوامل انعطاف پذیری (72/0)، پایداری کالبدی (68/0) و ایمنی با بار عاملی (62/0) قرار دارند. در نتیجه چگونگی ایجاد تابآوری کالبدی یک استراتژی حفاظتی مؤثر در مناطق حاشیهنشین است. ایجاد فضاهای تابآور، مناطق امنی را در یک منطقه حاشیه نشین پدید میآورد و ظرفیتهای محلی را تقویت میکند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)