چکیده
خودکفایی محله‌ای موضوعی است که طی سال‌های اخیر در کانون توجهات قرار گرفته است اما واقعیت‌های نظام شهری نشان می‌دهد که در سایه توسعه اقتصادهای کلان و عمدتا مبادله‌ای؛ ساختار اقتصادی-اجتماعی محلات نیز دچار دگرگونی و حتی فروپاشی شده، بگونه‌ای که محلات وابسته جایگزین محلات خودبسنده و خودکفا شده‌اند و استقلال اقتصادی-اجتماعی محلات در حال از بین رفتن است. بر همین اساس این پژوهش با هدف بررسی میزان خودکفایی محله‌ای در یکی از محلات قدیمی شهر مشهد (محله سراب) در ابعاد اقتصادی و اجتماعی است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و ماهیت آن کاربردی-توسعه‌ای است. داده‌ها و اطلاعات به روش اسنادی و میدانی گردآوری شده و در تحلیل داده‌ها نیز از میانگین‌های توصیفی و آزمون t-test تک-نمونه‌ای مستقل استفاده شده است. حجم نمونه به تعداد 100 نفر و شیوه نمونه‌گیری نیز بصورت غیرتصادفی-سهمیه‌ای انتخاب شد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که در محله سراب خودکفایی در بعد اقتصادی بسیار مطلوب‌تر از بعد اجتماعی است و میانگین آن 3.52 در مقابل 3.08 است و میانگین کل نیز 3.30 برآورد می‌شود که در سطح نسیتا مطلوب ارزیابی می‌شود. در نهایت جهت افزایش خودکفایی اقتصادی-اجتماعی محله پیشنهاداتی همچون افزایش سرانه کاربری‌های اجتماعی و حمایت از مشاغل سنتی توسط نهادهای متولی با توسعه و افزایش مجوزها و پروانه‌ها بیان شده است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)