رهیافت توسعه؛ تمرکززدایی از حکومت ملی به حکومت محلی

نوع مقاله : علمی-مروری

نویسندگان

1 گروه جغرافیا انسانی و آمایش، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

2 گروه حقوق عمومی، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

در نیم‌قرن اخیر، تمرکززدایی از دولت به‌عنوان یکی از کلیدی­ترین ابزارهای توسعه و به‌موازات آن یک فرایند دموکراتیک شناخته می­شود. مخالفان تمرکززدایی در مقابل معتقدند تمرکززدایی با از بین بردن وحدت داخلی، افزایش درگیری‌های داخلی و دشوار ساختن اجرای قانون موجب تضعیف دولت و تجزیه کشور می‌شود و ایده «دولت قوی به‌مثابه دولت متمرکز» را مطرح می‌کنند. اما، تمرکززدایی از حکومت مرکزی به حکومت محلی زمینه‌های تخصیص اختیارات و قدرت به جوامع محلی را فراهم می­کند که این کار نه ­تنها موجب تضعیف دولت نخواهد شد، بلکه مصداق بارزی از اثبات مشروعیت و دموکراسی در عمل است. البته تمرکززدایی نیازمند پیش­ شرط­ های قانونی و در عین ‌حال اجرایی است که آثار آن در توانمندسازی دولت در ارائه خدمات عمومی، مشارکت و آموزش اجتماعی، و توسعه اقتصاد محلی نمایان است. نتایج این پژوهش نشان می­دهد که تمرکززدایی اگر به‌درستی طراحی شود، می‌تواند دموکراسی را بدون تضعیف قدرت دولت افزایش دهد و در عین‌حال سطحی از قدرت و اختیار را نیز به جوامع محلی واگذار کند. تمرکززدایی خوش‌ساخت سطوح بالاتری از مشارکت و مشروعیت را گسترش می­دهد که این امر موجب کاهش هزینه‌های برقراری و حفظ نظم، افزایشِ الزام به اجرای قانون، و کاهش نیاز به‌کارگیری قدرت توسط دولت می‌شود که در نهایت تمامی موارد فوق از پیش­ران­های توسعه محسوب می­شوند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Development Approach; Decentralization from National Government to Local Government

نویسندگان [English]

  • Lotfali Kozehgar Kaleji 1
  • Mostafa Rezaei 2
1 Department of Human Geography and Logistics, Faculty of Earth Science, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
2 Department of Public and International Law , Faculty of Law , Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
چکیده [English]

In the last half of the century, the decentralization of the state is known as one of the key means of development regarded as a democratic process. Decentralization opponents argue against decentralization by eliminating internal unity, increasing internal conflicts, and complicating law enforcement, undermining the state and dividing the country, and proposing the idea of a "strong government as a centralized state".However, the decentralization of the central government to the local government provides grounds for the allocation of powers and powers to local communities, which will not only undermine the government, but also a clear demonstration of legitimacy and democracy in practice. Of course, decentralization requires legal and, at the same time, executive preconditions that affect the empowerment of the state in providing public services, participation and social education, and development of the local economy. The results of this study indicate that decentralization, if properly designed, could increase democracy without undermining the power of the state and, at the same time, give up a degree of power and authority to local communities. Decent decentralization expands the levels of participation and legitimacy, which reduces the cost of maintaining order, increasing the requirement for law enforcement, and reducing the need for government to use power, which ultimately all of the foregoing development.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Decentralization
  • National Government
  • local government
  • Development
  • citizen participation

مراجع

  1. -اسماعیل‌زاده، ح.، و دیگران. 1394. «مطالعه تطبیقی مدیریت شهری و خودمختاری هنجاری حکومت‌های محلی»، فصلنامه مطالعات مدیریت شهری، سال هفتم، شماره 21، صص 48-63.
  2. -اشتریان، ک.، و کریمی فرد، ح.، 1395. «نقد و بررسی عملکرد شوراهای اسلامی شهر در ایران»، فصلنامه دولت‌پژوهی، دوره دوم، شماره 7، صص 95-132.
  3. -آقایی طوق، م.، 1386. «عدم تمرکز اداری در ایران: نگاهی انتقادی به شوراها در ایران»، فصلنامه مجلس و پژوهش، سال چهاردهم، شماره 56، صص 125-144.
  4. -آقایی طوق، م.، 1396. «نگرش تطبیقی بر عدم تمرکز محلی در ایران»، فصلنامه دانش حقوق عمومی، سال ششم، شماره 18، صص 45-65.
  5. -ثقفی، م.، 1396. «دولت‌ها و نهادهای منطقه‌ای و شهری در ایران: 1357- 1285»، فصلنامه گفتگو، شماره 74، صص 7-67.
  6. -جلالی، م.، 1391. «اصول تحدیدکننده تمرکززدایی در جمهوری اسلامی ایران با رویکرد مقایسه‌ای با جمهوری فرانسه»، مجله تحقیقات حقوقی، دوره پانزدهم، شماره 4، صص 323-368.
  7. -جلالی، م.، 1394. «اصول کلی راهنمای تمرکززدایی در حقوق فرانسه و مقایسه آن با حقوق ایران»، فصلنامه پژوهش حقوق عمومی، سال هفدهم، شماره 47، صص 71-100.
  8. -خوبروی، پ.، 1381. اقلیت‌ها، نشر و پژوهش شیرازه، چاپ اول، 256 ص.
  9. -خوبروی، پ.، 1384. تمرکززدایی و خودمدیری، نشر چشمه، چاپ اول، 264 ص.
  10. -خوبروی، پ.، 1391. نقدی بر فدرالیسم، پردیس دانش، چاپ اول، 256 ص.
  11. -دانش خوشبو، ی.، 1349. سازمان‌های محلی، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ اول، 219 ص.
  12. -دشتی، ع.، 1388. «جایگاه حقوقی و تعاملات قانونی شوراهای اسلامی محلی در نظام حقوقی و سیاسی ایران»، مجله تحقیقات حقوقی، شماره 49، صص 513-553. 553- 513.
  13. -دوتوکویل، ا.، 1393. تحلیل دموکراسی در آمریکا، انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ سوم، 659 ص.
  14. -شاپیرو، ر.، 1392. «پیوند محلی: عملکرد حکومت محلی و رضایت از دموکراسی در آرژانتین»، در اجتماع محلی و حکومت محلی، ترجمه و گردآوری: علیرضا مرادی و هاشم واعظی، انتشارات تیسا، چاپ اول، 590 ص.
  15. -شفیعی، ح.، 1379. «مدیریت در سطح محلی و توسعه پایدار»، فصلنامه مدیریت شهری، شماره 4، صص 34-43.
  16. -شمس، ع.، 1390. حاکمیت محلی، از تراکم‌زدایی تا تمرکززدایی، انتشارات مرکز آموزش مدیریت دولتی، چاپ اول، 232 ص.
  17. -شمس، ع.، 1396. «نظری بر سازمان‌دهی حکمرانی محلی در ایران؛ چالش‌ها و راهکارهای حقوقی- اداری»، فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، دوره نهم، شماره 2، صص 29-55.
  18. -طاهری، ا.، 1393. اداره امور سازمان‌های محلی، انتشارات دانشگاه پیام نور، چاپ دوم، 240 ص.
  19. -عباسی، ب.، 1390. حقوق اداری، نشر دادگستر، چاپ دوم، 320 ص.
  20. -کامیار، غ.ر.، 1393. حقوق شهری و شهرسازی، انتشارات مجد، چاپ ششم، 448 ص.
  21. -کمپ، ب. و خیمنز، م.، 1395. وضعیت دموکراسی محلی؛ چارچوب ارزیابی، آموزشکده توانا، چاپ اول، 123 ص.
  22. -فابرینی، س.، 1386. «آیا اتحادیه اروپا منحصربفرد است؟» در دموکراسی و فدرالیسم در اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا، ترجمه: مصطفی زهرایی و علیرضا قربانپور، نشر میزان، چاپ اول، 336 ص.
  23. -لیپست، م.، 1383. دایرة‌المعارف دموکراسی، جلد 2، انتشارات وزارت امور خارجه، چاپ اول، 1716 ص.
  24. - مقیمی، س.م.، 1394. اداره امور حکومت‌های محلی، انتشارات سمت، چاپ هشتم، 428 ص.
  25. -میتلین، د. و ساترسویت، د.، 1393. توانمندسازی شهروندان در سکونت‌گاه‌های تصرفی، دولت محلی، جامعه مدنی و کاهش فقر شهری، شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران، چاپ اول، 320 ص.
  26. -میل، ج.ا.، 1389. حکومت انتخابی، ترجمه علی رامین، نشر نی، چاپ دوم، 372 ص.
  27. -نبوی، م.، 1351. تمرکز و عدم ‌تمرکز اداری و سیاسی در ایران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ اول، 342 ص.
  28. -نژادخلیلی، م.، 1390. «آسیب‌شناسی نقش دستگاه‌های دولتی در تکوین، تعلیق و انحلال شوراهای اسلامی»، مرکز پژوهش‌های مجلس، گزارش دفتر سیاسی، شماره مسلسل 11023، 39 ص.
  29. -ویسی، ه.، 1392. درآمدی بر دولت محلی، انتشارات سمت، چاپ اول، 260 ص.
  30. -هریسی‌نژاد، ک.، 1389. «سیر تحول اداره شهرها توسط انجمن‌ها و شوراهای شهر»، پژوهش حقوق و سیاست، سال دوازدهم، شماره 28، صص 405-427.
  31. -هریسی‌نژاد، ک.، 1381. «قیمومت اداری در حقوق ایران»، زبان و ادب فارسی، دوره 45، شماره 182، صص 219-244.
  32. -همتی، م.، 1396. «بررسی تطبیقی ارکان و الزامات حکومت محلی در ایران و ژاپن»، مطالعات حقوق تطبیقی، دوره 8، شماره 2، صص 821-844.
  33. -هیوود، ا.، 1394. سیاست، نشر نی، چاپ پنجم، 682 ص.
  34.  
  35.  
  36. -Bailey, S. and Elliott, M., 2009. “Taking Local Government Seriously: Democracy, Autonomy and the Constitution”, Cambridge Law Journal, v. 68(2), p. 436- 472.
  37. -Bourdieu, P., 1986. “The Forms of Capital”, in: Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education, Richardson, J. (ed.), Westport, CT: Greenwood.
  38. -Brancati, D., 2009. Managing Intrastate Conflict through Decentralization, Oxford University Press, 270 P.
  39. -Faguet, J., Fox, A.M. and Pöschl, C., 2015. “Decentralizing for a Deeper, more Supple Democracy”, Journal of Democracy, v. 26(4), p. 60- 74.
  40. -Fukuyama, F., 1995. “Trust: the Social Virtues and the Creation of Prosperity”, the Free Press, 480 p.
  41. -Hoffmann, V.K., 2011. Fiscal Decentralization in Eastern Europe: An Examination of Economic Growth Patterns, Graduate from University of Notre Dame, Department of Political Science, 48 p.
  42. -Lockwood, B., 2008. “The Political Economy of Decentralization”, in: E. Ahmad and G. Brosio (eds.), Handbook of Fiscal Federalism, Cheltenham, UK/Northampton, MA: Edward Elgar, PP. 33- 61.
  43. -Mohan, G. and Stokke, K., 2008.“The Political of Localization: From Depoliticizing Development to Politicizing Democracy”, in: The Sage Handbook Political Geography, Edited by Kevin R. Cox et al, Sage, p. 545- 562.
  44. -Pollitt, Chr. and Bouckaert, G., 2004. Public Management Reform: A Comparative Analysis, 2nd Edition, Oxford University Press, 368 p.
  45. -Putnam, R., 2001. “Social Capital: Measurement and Conseqences”, Isuma-Canadian Journal of Policy Research, v. 2(1), p. 41- 51.
  46. -Renate, R., Grohs, S., Ebinger, F., Kuhlmann, S. and Bogumil, J. (2010). “Impacts of Decentralization: the French Experience in a Comparative Perspective”, French Politics, v. 8(2), p. 166- 189.
  47. -Robert, H.J. and C.G. Rosberg. (1986). “Sovereignty and Underdevelopment: Juridical Statehood and the African Crisis,” Journal of Modern African Studies, v. 24(1), p. 1- 31.
  48. -Vetter, A. and N. Kersting. (2003). “Democracy versus Efficiency? Comparing Local Government Reforms across Europe”, in Reforming Local Government in Europe, Springer, 349 p.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار